Środowisko to ogół komponentów przyrodniczych żywych (świat zwierzęcy) bądź nie żywych (przeważnie powierzchnia Ziemi wraz z kopalinami jak i powietrzem), bądź plener – dziewiczy bądź też użytkowany tudzież zmieniany przez człowieka. W ściślejszym znaczeniu środowisko to zespół czynników biotycznych, w którym funkcjonuje osobnik. Środowisko można utożsamiać z systemem ekologicznym.

Od 1|drugiej połowy XX wieku rozpoczęto coraz częściej stawiać kwestie o istotę ekologii. Jak widać, prościej odpowiedzieć na pytanie, czym ekologia nie jest. Nauka “ekologia” lub przymiotnik “ekologiczny” rozumiane są dziś bardzo odmiennie.

Ekologię – jako naukę najistotniejszą, dziedzinę naukową – określa się przeważnie jako dziedzinę nauki o podobieństwach między organizmami czy gromadami organizmów i środowiskiem lub jako naukę o współzależnościach między organizmami a środowiskiem. Podobna fraza znajduje się także w słowniku Webstera.

Na podstawie osiągnięć ekologii oraz bliźniaczych nauk przyrodniczych powstała|utworzyłasię sozologia, dyscyplina badawcza zajmująca się przyczynami lub następstwami nienegatywnych zmian w strukturze i funkcjonowaniu sekwencji ekologicznych, wychodzących z rozwoju cywilizacji i sposobami zapobiegania zmianom albo łagodzenia ich następstw. Sam termin sozologia (gr. sodzo = ratuję, logos = nauka) został przedstawiony w 1965 roku przez geologa polskiego, W. Goetla.

Ochrona środowiska to z kolei całość działań zmierzających do zachowania a także przywrócenia równowagi w rozłożeniach ekologicznych, stawiających sobie za cel przeciwdziałanie szkodliwym wpływom ludzi na środowisko, tj. zapobieganie jego dewastacji plus degradacji. Żeby naprawiać błędy i nie działać przeciwnie prawom, jakimi rządzi się przyroda, trzeba ją poznać jak również zrozumieć.